Pałac Prezydencki atrakcją historyczna i turystyczną

Pałac Prezydencki kojarzy się większości z nas z polityką, co nie jest błędem. Nie można jednak zapomnieć, że jest on również jednym z ciekawszych zabytków, o którym wypadałoby wiedzieć więcej i który warto zwiedzić. Jest także jedynym całkowicie autentycznym pałacem w Warszawie. Dowiedzmy się zatem więcej o tym okazałym budynku.

Pałac będący siedzibą prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej jest najokazalszym budynkiem znajdującym się przy jednej z najbardziej reprezentacyjnych ulic Warszawy, przy Krakowskim Przedmieściu. Wzrok przyciągają przede wszystkim eleganckie i niebanalne formy klasycystyczne na jego elewacji, które są wynikiem przebudowy, a więc nie zdobiły pałacu od samego początku.

Warszawska rezydencja Koniecpolskich
Pałac zaprojektował Costante Tencalla, przedstawiciel wczesnego baroku rzymskiego, który był on nadwornym architektem królów Zygmunta III i Władysława IV oraz jednym z twórców słynnej Kolumny Zygmunta. Projektując rezydencję dla hetmana wielkiego koronnego architekt wzorował się na rzymskim Palazzo Barberini. Wzniesiony w 1643 r. pałac został uznany za jedną z najświetniejszych siedzib magnackich w stolicy.

By Marcin Białek (Own work) [GFDL or CC BY-SA 4.0-3.0-2.5-2.0-1.0],
via Wikimedia Commons
Czasy Lubomirskich i Radziwiłłów
W 1659 r. rezydencję kupił Jerzy Sebastian Lubomirski - hetman polny oraz marszałek wielki koronny. Natomiast w 1674 r. budynek kupili Radziwiłłowie. Wtedy zaczęły odbywać się w nim liczne zgromadzenia publiczne, w tym uczty i bale. W połowie XVIII za sprawą Michała Kazimierza Radziwiłła, gmach został rozbudowany, a w 1778 r. w jednej z sal, która została wynajęta na cele teatralne, odbyła się premiera opery „Nędza uszczęśliwiona” Macieja Kamieńskiego, z librettem Wojciecha Bogusławskiego, uznawana za pierwszą polską operę barokową. Jednak mimo dużej popularności tej zwanej wówczas „komedyjką do śpiewania” opery, pałac nie został przybytkiem opery. Gdy do Warszawy wrócił Karol Radziwiłł, musiał wręcz siłą odbierać aktorom budynek. Książe odrestaurował pałac i urządzał w nim kolejne uczty, maskarady i bale. W pałacu gościły znane osobistości. Na przedstawieniu sztuki Andromeda w 1807 r. pojawił się sam Napoleon Bonaparte, a w 1815 r. zatrzymał się w nim car Aleksander I. Natomiast w lutym 1818 r. w rezydencji można było także usłyszeć pierwszy publiczny koncert ośmioletniego wówczas Fryderyka Chopina.

Od pałacu Namiestnikowskiego do Pałacu Prezydenckiego
Wiosną 1818 r. pałac przestał być własnością Radziwiłłów, gdyż został odkupiony przez rząd Królestwa Polskiego i przeznaczony na siedzibę carskiego namiestnika, oraz biura i mieszkania dla niektórych urzędników rosyjskiego zaborcy. To właśnie w tym czasie – w latach 1818 – 1819 – dzięki przeprowadzonej przez Chrystiana Piotra Aignera gruntownej przebudowie, pałac zyskał zachowany do dzisiaj klasycystyczny wygląd. Po odzyskaniu niepodległości pałac pełnił rolę siedziby Urzędu Rady Ministrów. Podczas okupacji niemieckiej Niemcy przebudowali jego wnętrza i urządzili w nim luksusowy hotel z kasynem o nazwie Deutsches Haus, dzięki czemu nie został on zniszczony. Po 1945 r. stał się siedzibą Prezydium Rady Ministrów, w 1955 r. podpisano w nim Układ Warszawski, w 1970 r. – układ o normalizacji stosunków z Niemcami, a w 1989 r. przeprowadzono obrady Okrągłego Stołu. Dopiero w 1994 r. pałac stał się oficjalną rezydencją prezydenta RP.

Ważniejsze miejsca w pałacu
Do najważniejszych i najciekawszych miejsc w Pałacu Prezydenckim należą nie tylko Gabinet Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz okazała biblioteka, ale także między innymi:

  • Antyszambra – przedpokój, z którego można przejść do sekretariatu Prezydenta. Tutaj odbywają się powitania gości zaproszonych na uroczyste obiady mające miejsce w Sali Kolumnowej, które Prezydent wydaje na cześć głów państw składających oficjalne wizyty w naszym kraju. 
  • Ogród (Salonik) Zimowy – jest to pomieszczenie ze szklaną kopułą, dobudowane w latach 1999–2000 według projektu Teresy Dobiszewskiej na istniejącym już tarasie. W saloniku znajdują się rzeźby: Psyche z gołębiami Wiktora Brodzkiego oraz Kalina Piusa Welońskiego, a także neosecesyjne witraże symbolizujące cztery pory roku. 
  • Sala Chorągwiana – została zaaranżowana na nowo i udostępniona 2 maja 2013. Można w niej zobaczyć repliki polskich chorągwi z różnych okresów historycznych, oraz kopie Konstytucji 3 maja i Konstytucji dla Europy Wojciecha Jastrzębowskiego z 1831 r. 
  • Sala Kolumnowa – jest największą sala pałacu (286 m²). Tutaj od lat odbywają się wszystkie najważniejsze największe uroczystości. W Sali tej miało miejsce również wiele historycznych wydarzeń, jak podpisanie Układu Warszawskiego oraz obrady Okrągłego Stołu. Znajduje się w niej okazały żyrandol złożony z 5 obręczy i 3600 kryształów. 
  • Sala Niebieska – Centralne miejsce w niej zajmuje długi stół, gdyż odbywają się tu ważne spotkania, często z zagranicznymi delegacjami. Wśród wiszących tam obrazów jest „Byk rozjuszony” Francesca Casanovy oraz portret Tadeusza Kościuszki nieznanego autora. 
  • Sień Wielka (Główna) – Jest to miejsce, w którym witani są goście Prezydenta. W Sieni zobaczymy między innymi marmurowy kominek, barokową szafę w stylu gdańskim z XVIII wieku i obraz Januarego Suchodolskiego „Śmierć Cypriana Godebskiego pod Raszynem”.

To zaledwie część długiej historii Pałacu Prezydenckiego i tylko niektóre z ciekawych miejsc w nim. Można by długo opowiadać... Jednak najlepiej jest posłuchać wszystkich tych opowieści od przewodnika wewnątrz pałacu. Zachęcamy do zwiedzania!

Informacje zawarte w artykule opracowane zostały przy współpracy z serwisem popieramkomorowskiego.pl